Het hoofd vol duisternis

Voor R

Die het nooit gezegd kreeg,
wil het je nu wel zeggen-
voor het vlees het besterft,
het zelf nog eenzelviger en
zij nog eenzijdiger en nog
meer zwijgzaam.

Licht op het hoofd vol duisternis.
Raak aan de barst in haar brein,
splijt open die breuklijn van tobben
en voelen. Blijf voeden met woorden,
doorgroef, modelleer. Ebaucheer haar
in was. Laat niet verstenen die wanhoop.

Die het nooit gezegd kreeg
probeer het al jaren te zeggen:
dat ze, dat ze van
van plan is je planken te kopen,
dat ze voor je hout wil kopen,
dat ze van je houdt.

Lut de Block


Het hoofd vol duisternis

Wanneer de nacht zijn duister kleed
over dorp en stad heeft uitgespreid
slaat het hoofd op hol, de klok middernacht,
de hand gods de dromen stuk.

En de mens, hij stottert in zijn keel,
slaat eeuwenoude vazen stuk
en ziet zichzelf als monster in de spiegel
van de tijd. Die al zijn tanden mist.

Plots slaat een bliksem in,
de donder volgt hem op zwavelvoet
en in het brein breekt alle glas.
Dan hult de geest zich weer in zwart.

Willie Verhegghe