Zeven mijlslaarzen

Gedicht bij gelijknamige bronzen sculptuur van MaRf

De bronst van brons heeft zich
met haast en spoed in benen vastgezet
en loopt zijn snelle race tegen de tijd.
Dit opgefokt en heet gedrag is zelden goed,

het gaat steeds om een ondoordacht
en kwetsbaar spel van vlees en bloed
dat de veel te vlugge dood met zeis
en schedel naar het haastig hart verjaagt.

Zo is de mens: een mooi dwaas dier
door hersens opgejut, een wankel kind
dat met zijn veel te grote mond
zee en bergen aan het lachen brengt.

Willy Verhegge