VERZONNEN HERINNERING

Gedicht bij gelijknamige bronzen sculptuur van MaRf 

Dame zonder namen zonder gezicht
De tijd ligt beschreven in de lijnen
Van handen, in het vers van een gedicht.
Zo de avond achter de rug, verdwijnen


Kop en schouders in zorgen voor morgen;
Hunkert het hart naar liefde en zon.
Toekomst ligt in het verleden geborgen.
Dageraad die in een rozenknop begon.


De lente draagt reeds haar zomerhoed,
Wintersneeuw sporen van indrukken.
De herfst bladnerven als litteken.


Hier in haar schaduw oogt alles goed
Zal men verwelkte bloemen plukken.
Herinnering in haar schoot bezweken.



Johan Anthonis