VERKEERD VROUW

Gedicht bij bronzen sculptuur van MaRf 
‘Vloeibare vlam van Welbehagen’ - Corona Beeld

We noemen haar een camioneur, al rijdt ze
op een paard: we zien haar graag in een cabine
achter glas, de deur dicht met een klap, maar

vloeibaar is ze, laat zich niet vastzetten
met een veiligheidsgordel, houdt niet
van de metalen kooi.

Ze wandelt met verende tred
iets dat ze als kind overnam van een man,
toch is het haar onder haar cowboyhoed lang.

We tellen haar op. De uitkomst klopt niet.
Het lijf gespierd als een stier,
de handen slank en zacht,
stem diep en rond
rode lippenstift op haar mond.

Ze is een vrouw, maar er lijken stukken uit
ze heeft wel borsten, maar draagt ze niet
zoals het hoort.


Mahlu Mertens – 2023