VERGANE GLORIE

Gedicht bij gelijknamige bronzen sculptuur van MaRf 

Ze sneed haar liefde
in twee ongelijke delen.
Tilde behoedzaam het vel op,
zoals je dat doet met de schil
van een rijp stuk fruit.


Ze haalde zichzelf open
op plaatsen waar ze alles was kwijtgeraakt.
Schraapte tranen weg en
liet de aders van haar herinneringen leeg-
lopen langs de gaten van het geheugen.


Daarna verbond ze alles terug,
als een rafelige lappendeken.
Een poging om te worden
wie ze nooit eerder was geweest.


Zie haar daar nu staan
met dat uitgeholde hart.
Als de vergane glorie
van een zelden gekoesterd leven.



ellen lanckman