Gedicht bij gelijknamige sculptuur van MaRf
(oorlogshelm met bloeiende en uitgebloeide papavers)
de ochtend reikt niet ver
de modder ademt nog naar gisteren
het geraamte van de oorlog staat stilaan recht:
een Duitse horizon van ongenade.
een obus vertelt luidop wie weg is
naast mij sterft een paard zonder ruiter
de sergeant leest voor uit de dood
de middag bewijst niets voor de toekomst
de loopgraven zijn graven, onderdanig
schuift de kou de beste pijn naar voor.
het eten zwart, de gedachten roekeloos,
ook wat ontbreekt kan nu gebroken worden
naast mij sterft een paard zonder ruiter
de sergeant leest voor uit de dood
de avond hangt tussen vliegtuigen en vogels
de weemoed is van hout, zand en onbereikbaar
het licht gaat uit zoals zovele dingen
naast mij sterft een paard zonder ruiter
de sergeant leest voor uit de dood
roel richelieu van londersele