EEN NEST VOL JONGE VREDE

Gedicht bij sculptuur van MaRf 'Oorlog en Vrede III'
(netstellende duiven in oorlogshelm)

Van de Noordzee tot de Zwitserse grens:
prikkeldraad en loopgraven. Helmen in
zilver of schroot met of zonder pinnen,
op akkers tot modder gewoeld.
Aan de horizon de zee die wou
maar niet kon helpen.

Terwijl hier met geweren, bajonetten
en mosterdgas werd gemoord, werden
de Armeniërs naar de woestijn gestuurd
om er te wonen. Maar onderweg
werden zij gedood. De eerste
genocide van een eeuw.

Nooit eerder hebben mensen zo gewedijverd
met de duivel, de hel een les geleerd, dan
in de Tweede Wereldoorlog. Zij lieten
een regime beslissen wie mocht leven
op deze aarde of moest verdwijnen
in concentratiekampen.

'Nooit meer oorlog' werd gekapt in graniet
en arduin. Maar de sporen groeien stilaan
vol kiemen en krachten tot er weer een
conflict en weer een uitbarsting
komt. Tussen het puin ontbrak elke
specie voor een fundament van

vrede en evenwicht. Ver van de loopgraven,
dichtbij de zee had een duivenpaar gekozen
voor een omgevallen helm om er met stro,
pluimen en speeksel een nest te bouwen
voor de toekomst. Misschien om ons
te leren dat liefde alles overleeft.


Ina Stabergh