DICHTERBIJ VREDE

Gedicht bij bronzen sculptuur 'Oorlog & Vrede I' van MaRf 
(geweer met roos)

Wat zijn liefde, kunst en tederheid
zonder moeders die hun kinderen
in alle rust te slapen kunnen leggen?
Soms denk ik : uit mijn pen alleen nog
woorden die vechten tegen oorlog en alles
wat naar generaals en kogels ruikt.

Weet dat dichters wel eens strijders zijn,
dat zij muren bouwen rondom haat en
alles wat de wereld zwart en bitter maakt,
dat zij gulzig gaten knagen in de kelen
van keizers en hun opgejutte knechten
die mannen genadeloos de dood injagen.

Ik laat uit geweren rozen groeien,
schiet hen dan de blauwe hemel in,
een hemel waarin witte duiven
onaantastbaar hoog en sierlijk
met duizend vleugelpennen
het woord vrede schrijven.


willie verhegghe