Gedicht bij gelijknamige sculptuur van MaRf
hier sta je dan, aan de grond genageld
je kijkt wat om je heen, komt tot de vaststelling
dat je niet weet wat je zoekt en houdt je ogen
dan maar strak op haar gezicht gericht
in de hoop een gesprek met haar aan te knopen
maar ze laat zich zoals je merkt
niet zo gemakkelijk van haar stuk brengen
waar verbergt ze het begin en einde, waar,
tussenin, de stilte weer zin krijgt?
je verlangt naar je gsm, een kort gesprek
van "hallo, hoe is 't?" tot en met "groetjeeeeeees".
je kijkt op je horloge, is het al zo laat?
de tijd vliegt, nietwaar?
je moet er vandoor, nog zo veel te doen.
het zal voor een andere keer zijn.
jammer, maar helaas.
voor je weggaat, nog dit:
wanneer je zometeen weer verder gaat
kijk dan nog één keer achterom
je weet maar nooit
dat ze plotseling naast je staat
een hand op je schouders legt
en glimlacht
Arne Schoenvuur