Gedicht bij gelijknamige Instalaltie van MaRf
hiaten staan pal
als in taal
die ik drijf
boven water
met de zon in de zeilen
en wind door mijn rug
lijk ik een net
heropgevist verhaal
scheepjes verwelken niet
hoogstens verdriet
om wat wacht
om de bocht voor de boeg
een maan die flirtend
met mijn zee zegt
dat het wel goed komt als
ze zacht mijn ribben telt
Chris Sonck