bij gelijknamige keramisch beeld van MaRf
staar zo niet
ik krijg het op mijn heupen
alsof je me doorziet
er gaapt iets in mij en
toegegeven mezelf: vingers
die te vaak uit strelen
gingen, doordringende ogen
in oneindig gepuzzelde
kwetsbaarheid
en een mond die als een
stola om me heen hangt
ik beken dat volnaakt zijn
scheur zijn geen pretje is
dat verf boekdelen
spreekt als ze bladdert
Chris Sonck