DE SCHRIJFSTER EN HET BEELD

Gedicht bij bronzen sculptuur 'Afspraak in Isfahaan' van MaRf 

Een talentvol kunstenaar:

'Ik hoorde van een beeldenroute in
het witte dorp, kreeg in het maken zin

van een geniaal beeld, dat alles verbindt
leven en dood, de oude man en het kind.'

Hij maakte het en zette het op een bank
creëerde een hedendaagse weerklank.

'Maak hier een selfie met dit beeld er bij.
En kunst wordt geschapen, iedereen blij.'

Maar werkelijk, dit is de kracht van kunst,
rekenen op een ander zijn gunst.

En zeker zijn dat hij of zij het doet,
Zo speelt het beeld op je gemoed.

Breed lachend, achteloze hoed
Dit is een boodschap van positieve moed

Dit is geen realisme, geen dood,
geen gruwel, de kunst geeft zich enkel bloot.

Hierin vond de schrijfster dan weer inspiratie,
Het totaal gebrek aan zucht naar sensatie.

Het leven zoals het is, zittend op de bank,
naast de dood, zorgeloos, beeld zonder klank..

Onbeschreven en wachtend op woorden,
ontmoeten we mekaar in kunstige oorden.

Jennifer Vrielinck

De herfstlucht kwam me tegemoet
in versgemaaid nazomergras
en rijke zeelucht met houtvuur in.

Memento mori, vanitas, vriendelijk
lachend zit hij - te wachten?-,
in de zon bij de kerk.

Onafwendbaar en tegelijk ondenkbaar

Jennifer Vrielinck