Gedicht bij gelijknamige bronzen sculptuur van MaRf
Het zaad van Vlad was bloed
dat in de hitte van haar schede stolde :
zij, prinses Creajna, bronzen bruid van Dracula
en de dieren die hij uit zijn lijf ontsnappen liet.
Hij, de Spietser, de gruwel-graaf
die in zijn kist de eindeloze slaap slechts
met een niet te stelpen niet te stoppen dorst
naar warm bloed wist te stillen.
Hoe zij heftig in haar borsten danste,
hoe hij stotend in haar lijf tekeer ging
en haar aan het lachen bracht
tot zij een zee van waanzin werd
en zich van het leven beroofde,
de mist van Transylvania als lijkwade
over haar verschrikkelijke schoonheid,
de eeuwige toppen der Karpaten als lansen
in de vleeskuil van haar laaiend lijf.
willie verhegghe