VERTROUWDE VREEMDELING

Gedicht bij keramisch sculptuur 'Vreemde van Eigen Leven' van MaRf 

VERTROUWDE VREEMDELING

Ontvlucht me niet

Ik ben niet de cycloop met het argusoog
benader dit vreemd wezen met zacht gemoed

onder mijn monnikskap huizen hectaren gemis

Kom dichter

lik het zout uit mijn holle wangen
schraap de schubben van mijn knoestige huid

poets me op met de glans van toermalijn
haak je vast aan het koraal van mijn ribben

nestel je als een witte raaf in mijn borst
sla de gaten uit mijn geheugen

Doorwaad me
nog voor de donkerte het licht berooft

met brede schouders zal ik je bewaken
je lasten dragen op mijn rug

Ontmantel me
leg me open als een lappendeken.



© Rita Van Hauwermeiren

Het gedicht voorgedragen door de Poëet is te beluisteren via link