Kroongetuige Van Eigen Lot

Gedicht bij gelijknamige keramische sculptuur van MaRf 

De verbrande aarde ruist als een schelp
in dit vergruisde wezen, geschapen uit klei
en glazuur, gebarsten, geheeld.

Wat maakt jou tot mens of vreemder creatuur?

Ik krijg geen antwoord in dit helder zondagmiddaglicht,
laat me in je holtes glijden, langs de kloof in je borst
je wonden betasten en vertel me

over het vuur dat je schroeide, hoe je opstond
uit kwetsuren, hoe je groeide en wist:
dit is wat ik ben, een ziel die luistert.

© Erna Schelstraete

Het gedicht voorgedragen door de Poëet is te beluisteren via link