Verzonken In Bronzen Droom

Gedicht 'IRREALIS' bij deze bronzen sculptuur van MaRf 

IRREALIS

ik heb je niet zomaar bedacht
je bestaat
ergens in een huis in een doodlopende straat
je ligt in een bed met zachte lakens
een vrouw leest je verhaaltjes voor
zij lijkt op mij maar glimlacht meer

in die wereld waar het altijd zondag is
met een opblaaszwembad in de tuin
kamschuwe knopen in je haar
wilde aardbeien om te plukken
in een oneindig seizoen
waar bloed slechts een vlek is

en jij klein blijft
soms wisselt van voornaamwoord
kies je altijd dezelfde moeder
uit de wachtende rij vrouwen
die elke dag een jaar ouder worden


© Elise Vos
 

Het gedicht voorgedragen door de poëet is te beluisteren via deze link