Onopzettelijke Schoonheid

Gedicht bij gelijknamige keramisch sculptuur van MaRf 

binnenstebuiten craqueleren aders
tot in je lege moederschoot
opengereten kijk ik dwars door je heen
de zon gaat binnendoor

slanke anonimiteit
behept met littekens in soorten en gaten
je queue de Paris staat koket te glimmen

je ruikt naar aarde, gebakken en geschapen
door toeval en een mannenhand

het jeukt op schouderhoogte
een ontluikende vleugel zoekt
een weg naar buiten

ontkleed me, laat me een van jullie zijn

© Annet Lampe

Het gedicht voorgedragen door de Poëet is te beluisteren via link